SMA Tip 2'li Kişilerde Vücut Kitle İndeksinin Rolü

Son on yılda sağlığın en kalıcı fiziksel ölçümlerinden biri vücut kitle indeksidir (VKİ). Popülaritesi küresel olmakla birlikte varlığı okullardan hastanelere, orduya kadar her yerde bulunmaktadır. VKİ’nin çekiciliği basitliğindedir ve hızlı bir hesaplama yapmak için kişinin yalnızca kilosuna ve boyuna ihtiyacı vardır. Süslü ekipman gerekmez; sadece bir tartı, bir ölçüm bandı ve bir hesap makinesi. VKİ'nin sağlık ölçümü olarak popülaritesinin bir başka nedeni de hastaların evde kendi kendilerini izlemelerine olanak sağlamasıdır. Düşük kilolu, normal kilolu, fazla kilolu ve obez olmak üzere 4 VKİ sınıflandırması, Dünya Sağlık Örgütü tarafından Beyaz, Hispanik ve Siyah bireyler için kullanılmaktadır. Çoğu insan, 25 veya daha fazla VKİ'nin riskli olduğunu ve kilolarını azaltmak için daha fazla sağlık önlemi almaları gerektiğini anlar.

Bhaskaran ve meslektaşları, The Lancet Diabetes & Endocrinology'de VKİ ile genel ve tüm nedenlere bağlı ölüm arasındaki ilişki üzerine bir çalışma yayınladılar. Çalışmada ulusal ölüm kayıt verileriyle bağlantılı Klinik Uygulama Araştırma Veri Bağlantısından (CPRD) elde edilen Birleşik Krallık birincil verileri kullanıldı ve 16 yaş ve üzeri bireylerin VKİ'si takip edildi. Bu çalışmaya Birleşik Krallık nüfusundan 3.632.674 kişi dahil edildi. Sonuçlar, VKİ'nin ulaşımla ilgili kazalar dışında tüm nedenlere bağlı ölümlerle ilişkili olduğunu gösterdi. Araştırmacılar, kardiyovasküler hastalık, solunum yolu hastalığı ve kanser gibi çoğu ölüm nedeninin VKİ ile J şeklinde bir ilişkiye sahip olduğunu keşfettiler. Bununla birlikte, daha düşük bir VKİ, davranışsal, zihinsel, nörolojik ve dış nedenlerle artan ölüm riski ile ilişkilendirildi. VKİ ve mortalite arasındaki istatistiksel olarak anlamlı ilişki, hem sağlıklı bireylerde hem de kronik hastalıkları olan bireylerde VKİ'nin neden önemli bir sağlık ölçümü olmaya devam ettiğini vurgulamaktadır.

SMA Hastalarında VKİ

Ferrantini ve meslektaşları, tip 2 spinal müsküler atrofisi (SMA) olan hastalarda VKİ'nin rolü üzerine bir çalışma yürüttüklerini bildirdi. SMA, hayatta kalma motor nöron 1 (SMN1) genindeki mutasyonlardan kaynaklanır ve otozomal resesif bir şekilde kalıtılır. Bu hastalığın özellikle sonraki evrelerinde en sık görülen komplikasyonları, motor ve solunum fonksiyonlarının bozulması, beslenme ve beslenme güçlükleridir. Daha yüksek bir VKİ, tipik olarak daha düşük bir VKİ'den daha fazla endişe nedeni olsa da, SMA tip 2 hastalarında ana endişe, çok düşük VKİ'ye sahip hastalardır. Bunun başlıca nedeni, hastalığın ağır evrelerindeki hastaların, doğru şekilde yapılmazsa her zaman yetersiz beslenme riski taşıyan tüple beslenmeye ihtiyaç duymasıdır. Ferrantini ve arkadaşları, İtalya'daki 5 klinik sevk merkezinden 20 yaşından küçük 102 SMA tip 2 hastası hakkında veri topladı. Tüm merkezler hastalarının kilo, boy ve uzunluk gibi antropometrik ölçümlerini gerçekleştirdi. Bebekler standart bir bebek ölçeğinde tartıldı ve sırtüstü uzunluk bir infantometre kullanılarak ölçüldü. Araştırma ekibi, hastaların beslenme durumunun, VKİ/yaş z-skorları hesabı ile belirlendiğini ve VKİ/yaş z-skoru < -2[standart sapma (SD)] olan bir çocuğun zayıf olarak kabul edildiğini, tersine, VKİ/yaş z-skoru >  +2SD olan bir çocuğun fazla kilolu olarak sınıflandırıldığını bildirdi. Temel VKİ/yaş z-skoru ve cinsiyet, VKİ/yaş z-skorundaki nihai değişikliklere önemli katkılar sağlamıştır. Düşük VKİ/yaş z-skoru olan hastalar, bu parametrelerde daha fazla azalma geliştirme riski daha yüksekti. <5 yaşındaki hastalar için VKİ/yaş z-skorunun, >13 yaşındaki hastalar için VKİ/yaş z-skorundan önemli ölçüde farklı olduğu gözlendi. Oturma yeteneğini kaybeden SMA tip 2 hastaların, oturabilen hastalara kıyasla daha düşük bir VKİ/yaş z-skoru ±2SD yüzdesine sahip olduğu bildirildi. Noninvaziv ventilasyon (NIV) uygulanan SMA tip 2 hastalarında, spontan solunum yapan hastalara kıyasla daha düşük bir VKİ/yaş z-skoru ±2SD yüzdesi gözlemlendi. Araştırmacılar, düşük VKİ/yaş z-skorunun, SMA tip 2 hastalarında yaygın bir özellik olduğunu belirttiler. Sonuç olarak Ferrantini ve meslektaşları, çiğneme ve yutma değerlendirmelerini ve yağsız ve yağlı vücut kütlesini değerlendirmeyi amaçlayan diğer yöntemleri içeren daha ileri çalışmaların, tip 2 kohortunu daha iyi sınıflandırmaya ve beslenme sorunlarının altında yatan olası mekanizmaların daha iyi anlaşılmasına yardımcı olacağını belirttiler.