Elimi Nasıl Tuttuğunuz, Benim için Fark Yaratır

Zaman zaman annemle birlikte kendimize manikür salonunda anne-kız bağlarıyla geçen rahatlatıcı bir öğleden sonra geçirmekten zevk alırız. Her zaman gittiğimiz belirli bir salonumuz yok. Diğerlerinden daha çok sevdiğimiz bazı yerler olsa da, genellikle başka işlerimizin olduğu bir alanda olan salonu seçeriz. Her salon, dekordan sanatçıların aynı tasarımı boyama yöntemlerine kadar biraz farklıdır. Yine de asla değişmeyecek gibi görünen şey, herkesin spinal müsküler atrofisi (SMA) olan bir kişi olarak beni ağırlamaya ve tırnaklarımın diğer tüm müşteriler kadar iyi yapıldığından emin olmaya istekli olmasıdır. Birçok sosyal etkileşimde insanların ellerimi tutmaktan veya hareket ettirmekten çekinme eğiliminde olduklarını fark ettim, ancak bir an için tereddüt eden bir tırnak sanatçısıyla hiç karşılaşmadım. Bunun yerine, hemen ellerimi ellerine aldılar ve kesme, törpüleme, cilalama, yıkama ve boyamaya başladılar. Kontraktürlerim ve sarkık parmaklarım, sanatçıların çalışırken garip açılardan eğilmelerini veya yanımda durmalarını gerektirebilmesine rağmen bu onların ilerlemelerini asla engellemedi. Her bir küçük tırnağı ustalıkla boyayarak parmaktan parmağa ne kadar emin ve hassas bir şekilde hareket ettiklerine her zaman şaşırmışımdır. Yeni evde bakım hemşireleri ile çalışmaya başladığımda kollarımı tamamen rahat hareket ettirmeleri genellikle aylar olmasa da birkaç hafta sürer, ama tırnak sanatçıları saniyeler içinde vücudumun ihtiyaçlarını ve sınırlarını benim kadar iyi biliyor. İnsanların ellerime verdiği tepkinin her zaman keskin bir şekilde farkındayım. Tanıştığım insanların çoğu elimi tutmaktan kaçınıyor ya da mümkün olduğunca dikkatli tutuyor. Beni incitmekten korktuklarından yada ellerimi hareket ettirip ettiremeyeceğimden emin olamadıkları için tepkileri anlaşılabilir. Ama bu tür tepkilere alışık olduğum için birinin duruma farklı yaklaşması dikkat çekiyor.

İnsanlara fiziksel ve mecazi olarak bulundukları yerde ulaşmanın etkisi

Bunun bir başka unutulmaz örneği, geçen yaz bir ailecek yaptığımız bir dondurması gezisinde yaşandı. Evimizin yakınındaki popüler bir dondurma zincirine yürümüştük ve köpekleri de yanımızda getirmiştik. Oldukça sıcak bir gündü, bu yüzden köpeklerimiz bir ağacın gölgesinde serinlemek için can atıyorlardı. Annem gölgede onlarla birlikte dururken, otizmli gibi görünen arkadaş canlısı bir genç adam yaklaştı ve köpekleri sevmek istedi. Birkaç dakika sonra, onları ailesiyle de tanıştırıp tanıştıramayacağını sordu ve geri kalanımızın birkaç metre ötede oturduğu masaya getirdi. Bana selam vermek için uzattığı elini sıkabileceğim kadar uzattım ve aradaki farkı çabucak kapattı. Sonra kimsenin yapmadığı bir şey yaptı. Elim çok daha büyük olan elinin içine güvenli bir şekilde sarılmış haldeyken, sıkıca ve nazikçe sallamadan önce onu yana yatırdı. Elimi vücudumun önünde tuttuğumda, avuç içi aşağıda kalıyor. Bileğim rahatça içe dönebilecek kadar esnek ama hareketi bağımsız olarak yürütecek gücüm yok. El sıkışmak çok sıradan bir şey. Bazılarının fark etmeden günde birkaç kez sunabileceği basit bir selamlamadır. Ancak bu normal aktiviteyi tamamlamak için yardıma ihtiyacım olduğunu anlayarak ve bunu yapmama yardım etmeyi seçerek, o genç adam sıradan bir hareketi gerçekten olağanüstü bir şeye dönüştürdü. Açık olmak gerekirse, bunun gibi hikayeleri paylaşmamın nedeni, sizi tanıştığınız her bireyin elini tutmaya teşvik etmek değil. Birine dokunmadan önce daima izin istemeli ve eğer reddederse de saygılı olmalısınız. Ben de dahil olmak üzere bazı insanlar kırılgandır ve birinin kendisine dokunulmamasını istemesinin birçok başka nedeni vardır. Birisi elini sıkmanıza veya tutmanıza izin verirse, bunu nasıl doğru bir şekilde yapacağınız konusunda size verilen talimatları dinleyin. Bu hikayeleri, insanlara fiziksel ve mecazi olarak bulundukları yerde ulaşmanın etkisini göstermek için paylaşıyorum. İster bir manikür sanatçısı olun, ister biraz dondurmanın tadını ya da aradaki herhangi bir şeyin tadını çıkarın, başkalarına göründüklerini hissettirmeye çalışın. Yolunuzun kesiştiği insanlara karşı şefkatli ve konuksever olmak, tıpkı tırnak sanatını mükemmelleştirmenin zaman ve pratik gerektirdiği gibi, gelişmesi zaman ve pratik gerektirebilecek bir beceridir, ancak sonuçlar çevrenizdekiler için daha derin, daha anlamlı bir bağlantıya yol açabilir. Ve bu fark edilmeyecek.